Delegatura WIL w Lesznie zaprosiła koleżanki i kolegów lekarzy na spacer po Gostyniu, by przypomnieć nie tylko historię tego miasta, ale raz jeszcze opowiedzieć o roli dr Karola Marcinkowskiego i jego przyjaciela Gustawa Potworowskiego z majątku Gola pod Gostyniem – w utworzeniu i działalności Kasyna Gostyńskiego w zaborze pruskim, podobnie jak utworzona w 1838 roku spółka Bazar w Poznaniu.
Budynek Kasyna Gostyńskiego, w którym mieści się szpital od. XIX wieku do czasów obecnych ( nota bene obecnie przy Pl. Dr Karola Marcinkowskiego) – działało w latach 1835-1846 i odegrało w tamtym okresie ważną rolę w krzewieniu oświaty rolnej i utrzymania ducha patriotyzmu wobec działań podjętych przez władze pruskie. Dla uśpienia ich czujności w statucie główny nacisk położono na spotkania i zabawy towarzyskie. W rzeczywistości, była to instytucja pracy organicznej, w której dbano o podnoszenie efektywności polskiego rolnictwa, tworzenie podstaw polskiego przemysłu oraz szerzenie kultury i podtrzymywanie narodowych tradycji. To piękna historia ziemiaństwa tych stron, w której aktywnie uczestniczył właśnie dr Karol Marcinkowski, ale także gen. Dezydery Chłapowski i hr. Maciej Mielżyński.
We wszystkie te historie wprowadzał nas barwnymi opowieściami wiceburmistrz Gostynia – Grzegorz Skorupski, historyk z wyksztalcenia oraz autor powieści kryminalnych i organizator Festiwalu „Kryminalny Magiel”, który rok rocznie odbywa się w Gostyniu. Czekał też na nas w Ratuszu sam burmistrz Gostynia – Jerzy Kulak, serdecznie nas witając przedstawił osiągnięcia i perspektywy na przyszłość dla miasta, a kończąc spotkanie wręczył każdemu pamiątkowe upominki. Potem jeszcze wspólne zdjęcie na balkonie Ratusza i ruszyliśmy dalej. Nie tylko zabytkowy budynek szpitala budził nasze żywe zainteresowanie. Poznaliśmy historię miasta od 1275 roku, kiedy Przemysł II nadał prawa miejskie, w tym ciekawe losy budynku, w którym obecnie mieści się gostyński Ratusz. Podziwialiśmy gotycki kościół pw. Św. Małgorzaty i jego tajemnicze lochy. Przy ul. Kościelnej, naprzeciwko fary znajduje się jeszcze jeden interesujący budynek. Dzisiaj mieści się w nim Muzeum, ale gdy został wzniesiony w 1903 roku, służył jako szpital Św. Ducha. Zadziwiająca jest historia mieszczącego się na 2- gim piętrze tego budynku pokoju na strychu, w którym już ponad sto lat nikt nie chce pracować, gdyż ewidentnie tam „straszy”.
Przyszedł wreszcie czas na zwiedzanie Sanktuarium Matki Boskiej na Świętej Górze, a w jego podziemiach budzące dreszcze miejsce pochówku zakonników z zakonu św. Filipa Nerii oraz członków z rodzin Konarzewskich, Mielżyńskich, Mycielskich – fundatorów świątyni. W 2012 roku z okazji 500-lecia wydania dekretu biskupiego o autentyczności cudów dziejących się na Świętej Górze, papież Benedykt XVI ofiarował dla Sanktuarium Złotą Różę – najwyższe odznaczenie papieskie przyznawane obecnie szczególnym miejscom kultu (najczęściej maryjnego). Tym samym Bazylika zyskała jako 3 miejsce w Polsce (po Jasnej Górze w Częstochowie i Kalwarii Zebrzydowskiej) to zaszczytne wyróżnienie. Na zakończenia naszej wycieczki mieliśmy niezwykłą okazję podziwiania zabytkowych samochodów gostyńskiego pasjonata Pana Macieja Pedy. W planach była też samochodowa przejażdżka wiekowymi automobilami bugatti i maserati, ale niestety deszcz zmusił nas zmiany planów. Spotkanie gostyńskich i leszczyńskich lekarzy musiało niestety późnym popołudniem dobiec końca.
Przy okazji naszej wycieczki przypomnieliśmy postać prof. Marii Chmielowej, która urodziła się właśnie tutaj – w Gostyniu.
Maria Aleksandra Chmielowa z domu Psarska (Mariola) urodziła się 10 maja 1929 r. w Gostyniu. Maria była najmłodszą z czworga rodzeństwa
Studia medyczne Mariola rozpoczęła w wieku 17 lat na Uniwersytecie Poznańskim w 1946 roku., a ukończyła je w 1952r. Potem rozpoczęła pracę w otwartym lecznictwie pediatrycznym. Od 1955r. była wolontariuszką w Klinice Chorób Dzieci. W 1960 r. została doktorem nauk medycznych. W 1966r. jako stypendystka rządu belgijskiego odbyła półroczny staż naukowy w klinice Pediatrycznej Uniwersytetu w Liege pod kierunkiem prof. Lambrechta. W 1971 Rada Naukowa Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego nadała jej stopień doktora habilitowanego. 1 sierpnia 1972 otrzymała stopień docenta i została ordynatorem Izolacyjnego Oddziału Zakaźnego w II Klinice Chorób Dzieci. Od października 1982r. została kierownikiem nowo utworzonej w Instytucie Pediatrii Kliniki Obserwacyjno- Zakaźnej, którą prowadziła do końca życia. W styczniu 1983r. otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego i w marcu 1983r. objęła stanowisko profesora Akademii Medycznej w Poznaniu. W latach1984-1987 wybrano ją na stanowisko prorektora ds. dydaktyki i wychowania AM w Poznaniu. Profesor Chmielowa działała aktywnie w ‘’Solidarności’’ lekarskiej, pomagała i w miarę możliwości chroniła studentów w czasie stanu wojennego. W 1977r.otrzymała zespołową nagrodę naukową II stopnia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. W 1989 została wybrana w skład Naczelnego Sądu Lekarskiego. Z jej inicjatywy otwarto kaplicę w Państwowym Szpitalu Klinicznym w Poznaniu i zawieszono krzyże w salach. Zmarła 19 kwietnia 1991roku. 29 r. w Gostyniu. Maria była najmłodszą z czworga rodzeństwa.
