Lekarze karani przez NFZ za ratowanie zdrowia i życia dzieci przez przepisywanie im preparatu mlekozastępczego spotkali się z przedstawicielami Wielkopolskiej Izby Lekarskiej, żeby omówić problem, zarówno z perspektywy medycznej jak i prawnej.

 

– Nie mamy wątpliwości, że lekarze działali w najlepszej wierze, ratując zdrowie i życie dzieci, które dzięki przyjmowaniu preparatu mogły normalnie funkcjonować – podkreśla prezes ORL WIL dr n. med. Krzysztof Kordel.

 

W spotkaniu wziął udział radca prawny współpracujący z WIL, który odpowiedział  na wiele pytań kierowanych ze strony lekarek, na które nałożono kary.

 

Sprawa dotyczy małych pacjentów z ciężką alergią na białka mleka krowiego i refundacji dedykowanych im preparatów aminokwasowych – jeden jest przeznaczony i refundowany dla niemowląt, drugi dla dzieci starszych. Kierując się wskazaniami medycznymi (w jednostkowych, najtrudniejszych przypadkach) lekarze podejmowali decyzje o dalszej preskrypcji pierwszego ze wspomnianych preparatów już po przekroczeniu przez pacjenta wieku niemowlęcego do czasu, aż dziecko zaczynało tolerować inne preparaty.

 

– Postawienie tu sztywnej granicy wiekowej nie znajduje uzasadnienia medycznego. Warto zaznaczyć, że problem jest wciąż aktualny, a rodzice dzieci dotkniętych ciężką alergią mogą być narażeni na nieosiągalne dla wielu rodzin koszty pełnej odpłatności – dodaje prezes ORL WIL.

 

NFZ wszczął liczne postępowania kontrolne nakładając kary finansowe związane z nienależną refundacją na receptach wystawianych w latach 2014 – 2020. Świadczeniodawcy i lekarze są też obciążani odsetkami, a kwoty sięgają dziesiątek tysięcy złotych.

 

Dlatego też Wielkopolska Izba Lekarska w porozumieniu z lekarzami, których dotyczy problem, będzie dążył do wypracowania korzystnych rozstrzygnięć zarówno dla pacjentów, jak i medyków.

 

Jednocześnie WIL popiera apel PNRL do Ministra Zdrowia o zwolnienie lekarzy z obowiązku określania poziomu refundacji wystawianych na receptach. To już kolejny głos samorządu lekarskiego w tej sprawie, a stoją za nim mocne argumenty – lekarz powinien móc w stu procentach skupić się na procesie leczniczym, a nie wypełnianiu nawarstwiających się czynności administracyjnych. Organizatorzy ochrony zdrowia mając na względzie usprawnienie systemu i dobro pacjenta nie mogą dłużej lekceważyć tej kwestii.