Z głębokim żalem i smutkiem informujemy, iż w dniu 15 lipca 2024 r. zmarła
lek. Barbara Orłowska-Rajewska
internista.
Ceremonia pogrzebowa odbyła się 19 lipca na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu.
Rodzinie i bliskim składamy szczere wyrazy współczucia.
Wspomnienie o śp. dr Barbarze Orłowskiej – Rajewskiej
Barbara Orłowska-Rajewska urodziła się 22 listopada 1934 roku w Toruniu. Ojciec jej był wykształconym człowiekiem z rodziny przedwojennych przedsiębiorców i fabrykantów. Po wojnie prowadził działalność gospodarczą. Barbara była półsierotą od 12. roku życia (jej matka zginęła w pożarze domu w 1946 roku).
W czasie wojny mieszkała w Warszawie, gdzie uczęszczała na „tajne komplety”. Maturę zdała w Słupsku. W latach 1953-1958 studiowała na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie uzyskała absolutorium i dyplom lekarza. W 1962 roku zawarła związek małżeński. Mąż był inżynierem, zmarł w 65. roku życia na zawał serca. Mieli dwóch synów. Robert studiował w USA. Ukończył kilka fakultetów na Columbia University w Nowym Jorku, m.in. pod auspicjami prof. Zbigniewa Brzezińskiego. Michał ukończył Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu. Po krótkim pobycie w USA wrócił do Poznania, gdzie wspólnie z żoną Luizą założyli firmę pielęgnującą ogrody. Zmarł nagle w 2019 roku.
Po odbyciu stażu podyplomowego Barbara Orłowska-Rajewska rozpoczęła pracę w Szpitalu Kolejowym w Poznaniu, gdzie uzyskała specjalizację z chorób wewnętrznych i medycyny kolejowej. Przez całe swoje życie zawodowe związana była z Poznaniem. Pracowała głównie jako lekarz rejonowy w Zakładowej Przychodni Lekarskiej przy stacji Poznań – Górczyn. W swojej notce autobiograficznej (1) stwierdziła, że miała szczęście pracować z dobrymi pielęgniarkami w jednym miejscu do emerytury i ma pełną satysfakcję zawodową. Dodatkowym jej zainteresowaniem była homeopatia, którą wykorzystywała w praktyce prywatnej.
Wobec ujawnienia choroby nowotworowej w 42. roku życia okazała się osobą silną psychicznie. Pozytywny efekt radioterapii i zabiegów operacyjnych pozwoliły jej na powrót do czynnego życia zawodowego do emerytury w 1992 roku. Z mężem, wiernym jej towarzyszem do jego śmierci w 65. roku życia, dużo podróżowała po Europie, Azji i Ameryce, uznając ten okres życia jako szczęśliwy. Uwielbiała muzykę i literaturę. Zawsze była aktywna umysłowo. Lubiła rozwiązywanie krzyżówek, nawet podczas choroby w ostatnich miesiącach życia, kiedy zachowała pełną poprawność umysłową (2). Doczekała się 6 kochanych wnucząt i 2 prawnuków, w równej liczbie chłopców i dziewczynek. Będąc pod codzienną staranną opieką synowej Luizy oraz wnuków Łukasza i Cezarego zmarła spokojnie w gronie rodziny dnia 15 lipca 2024 roku. Spoczywa na cmentarzu w Junikowie.
Zapamiętamy ją jako osobę otwartą, o wyjątkowej empatii, w razie potrzeby służącej wszystkim potrzebującym pomocy. W imieniu poznańskiej grupy najbliższych koleżanek i kolegów ze studiów składam synowi Robertowi i rodzinie wyrazy serdecznego współczucia.
Marian Krawczyński
Źródła:
- 50 lat w służbie Eskulapa. UM im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań, 2009, str. 185.
- Informacje od syna Roberta (z podziękowaniem).