Jako chirurg specjalizujący się w leczeniu chorób przewodu pokarmowego oraz przepuklin operuje w Klinice Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Onkologii Gastroenterologicznej Uniwersytetu im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Jego drugą, a może nawet równoważną pasją obok medycyny jest sport. Prof. dr hab. n. med. Tomasz Kościński żyje w biegu – bardziej dosłownie, niż w przenośni. I właśnie za biegowe osiągnięcia oraz niestrudzone promowanie aktywnego trybu życia Profesor został wyróżniony tytułem Sportowca Roku WIL 2021. Nagroda została wręczona 15 października podczas posiedzenia Okręgowej Rady Lekarskiej.
Statuetkę wręczyli Prezes ORL WIL dr n. med. Krzysztof Kordel oraz przewodniczący Komisji ds. Integracji, Sportu i Wizerunku lek Filip Zerbst. Sylwetkę laureata przedstawił pomysłodawca nagrody i wieloletni członek komisji lek. Wojciech Łącki.
Prof. Kościński przygodę z bieganiem rozpoczął ponad 35 lat temu, jak podkreśla – bez jakiejkolwiek wiedzy o treningu, odżywianiu, regeneracji. Działał intuicyjnie. – Zauważyłem, że sprawia mi coraz większą przyjemność. Ruch na świeżym powietrzu, w lasach, wokół jezior, po prostu rekreacja, podczas której ani nie można się smucić ani denerwować – wspomina Sportowiec Roku WIL 2021.
Potem przyszły starty, najpierw w Biegu Sylwestrowym, następnie w Mistrzostwach Polski Lekarzy na 15 km w Bukówcu Górnym. Apetyt stopniowo się zwiększał, tak doszedł do półmaratonu: Rowy-Ustka Mistrzostwa Polski Lekarzy. Rok 2000 – start w I Maratonie Poznańskim. Radość na mecie sięgnęła zenitu! Potem biegów było coraz więcej – starty na dystansach 10km, 15km, 21km, 25km. Profesor ukończył łącznie 88 maratonów, ostatni w Nowym Yorku w 2017 r.
– Zachęciłem wielu kolegów lekarzy do wspólnego biegania. Stworzyliśmy grupę biegową do wspólnej turystyki startowej nie tylko w Polsce, ale w Europie, Azji, obu Amerykach, od Tokio po Hawaje, od Tromso po Rio. Zaliczyłem Wielką Piątkę Maratonów. Biegałem przy każdej pogodzie. W mrozie, śniegu, deszczu a nawet w 36-stopniowym upale, po górach i po plażach. Zachęciłem swoim przykładem i entuzjazmem też swoich pacjentów. Potem często dochodziło do miłych spotkań na trasie biegu – relacjonuje prof. Kościński. – Równolegle pracuję zawodowo, dyżuruję, rozwijam się naukowo. Nie sprzyja to systematyczności treningów. Praca chirurga bywa wyczerpująca fizycznie i psychicznie – dodaje.
Wziął udział także w 3 triatlonach na dystansie olimpijskim i przełajowym. W czasie treningów rowerowych nabawił się dwóch poważnych urazów – złamanie obojczyka oraz złamania żeber powikłane krwotokiem międzyżebrowym, co ostatecznie doprowadza do rezygnacji z przygotowań do triatlonu. Pięć tygodni po złamaniu obojczyka ukończył jednak Mistrzostwa Polski Lekarzy w Maratonie Poznańskim.
– Biegałem też po górach: maraton Gorce-Pieniny, maraton Podhalański, półmaraton Kudowa-Hronow. Doszedłem do 10 startów na dystansie maratońskim rocznie, w tym 3 w jednym miesiącu! Nie było to zbyt rozsądne, a wręcz przeciwne wiedzy medycznej. Doświadczyłem wyczerpania organizmu i krótkotrwałego załamania odporności. Była to kolejna lekcja pokory. Tak. Bieganie uczy pokory. Trzeba wsłuchiwać się w pracę organizmu. Nie da się go oszukać. Biegacze stosujący wspomaganie farmakologiczne lub leki przeciwbólowe muszą niekiedy zapłacić wysoką cenę – zaznacza tegoroczny laureat.
Profesor zaznacza, że wśród jego pasji znajdują się także turystyka górska, pływanie, żeglarstwo i narciarstwo. – Od 2006 r. po uzyskaniu stanowiska, a potem tytułu profesora w Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu, siła oddziaływania i przyciągania do ukochanego biegania w środowisku lekarskim jak gdyby wzrosła. Po osiągnięciu 65. roku życia, a potem też z powodu pandemii intensywność biegów na długich dystansach jednak zmalała, choć nadal każda informacja o ciekawym biegu, zwłaszcza biegach lekarzy, nadal mnie elektryzuje. Wraz z żoną wędrujemy na kolejną linię startu. Niech przygoda z bieganiem trwa! – kończy prof. Tomasz Kościński.
ZKM WIL
fot. archiwum Tomasza Kościńskiego
archiwum Wojciecha Łąckiego
